Terug op de Via Francigena...

Dag 52: 03 juli van Pietrasanta naar Valpromaro 19 km (totaal 853 km)

Het is gelukt, om 06.00 uur lopen we buiten. Het is nog lekker koel en dat is prettig wandelen. We willen in Camaiore (ruim 8 km) onze eerste rust nemen. De wandeling ernaar toe gaat over zowel asfalt als over onverharde paden met stukken steen e.d. Dat laatste blijft lastig lopen. Ook zien we langs ons pad grote bananenbomen en bamboeplanten. Camaiore ziet eruit als een leuk plaatsje. Een mooi pleintje en pittoreske straatjes. We vervolgen onze weg en ontdekken dat we, doordat de weg waarlangs onze route loopt wordt geasfalteerd, ongeveer 2 kilometer moeten omlopen. We maken als het ware een grote U-bocht. De zon is al behoorlijk warm en uiteindelijk komen we via een zeer steil pad, waar gelukkig de olijfbomen af en toe voor schaduw zorgen zodat we even kunnen uitpuffen, boven op de weg bij Montemagno uit. Daar staat een bar aan de weg, zeer welkom want we drijven onze kleding uit! Er staat ook een fontein en H besluit haar hoofd maar eens te koelen. Met kletsnat haar komt ze terug. Dit is dus wel de remedie om tijdens het wandelen in de gloeiende zon een koel hoofd te houden. Ze zet haar pet op het natte haar waardoor de zon het niet gelijk kan drogen. En doordat het natte haar ook in haar nek hangt, blijft ook haar nek lekker koel. Niet langer dan een kilometer of 3 want dan heeft de zon alles weer gedroogd. Maar dan zijn we wel bijna in Valpromaro dus dit is iets om te onthouden. (Naar Santiago maakte ze haar pet nat maar die was weer snel droog dus was de verkoeling van korte duur). De Ostello del Pellegrino is super. We worden zeer gastvrij ontvangen, krijgen vruchtensap en water te drinken en ook grote stukken watermeloen aangeboden. Dit is de eerste keer op de Via Francigena dat we dit meemaken. Naar Santiago waren vooral de gites in Frankrijk zo ingesteld. Morena en Miquel, de hodpitaleros (vrijwilligers) zijn zeer behulpzaam. De Ostello is schoon, heeft een gratis wasmachine en voldoende plek om de was te drogen. Ook wordt er vanavond voor ons gekookt en dit alles voor een donativo (vrijwillige bijdrage). Later vindt er een wisseling plaats bij de hospitaleros: Miguel besluit te vertrekken want Monica is gearriveerd en 3 hospitaleros vindt hij teveel. Claudia, een Duitse pelgrim, arriveert ook. Ze is een politie agent die net terug is van een jaar lang in Afghanistan de politie aldaar te trainen. We ontmoeten deze camino niet veel pelgrims maar diegene die we ontmoeten hebben wel een, niet slledaags, bijzonder leven. Met elkaar wordt een een bijzonder gezellige avond. Morena en Monica hebben een heerlijke maaltijd gekookt die we gezamenlijk aan de grote tafel nuttigen. Voordat we gaan slapen nemen we afscheid van Morena en Monica want we vinden het niet nodig dat ze voor ons  zo vroeg op staan.