De kop is eraf

Dag 1: 13 mei van Reims naar Trepail 29 km 

Vol goede moed zijn we vanmorgen gestart. We zijn gelijk gewend aan het gewicht van de rugzak, het voelt vertrouwd. We lopen de eerste 11 km langs het kanaal naar Sillery. Halverwege het kanaal loopt Jan ons achterop. We lopen gezamenlijk verder. Van Sillery gaan we naar Verzenay. We zijn er net als het begint te stortregenen. We schuilen onder een overkapping bij een wijnhuis. Die zie je hier volop. Er is geen cafe dus na de bui lopen we door naar Verzy. We lopen langs een smeedijzeren hek dat er prachtig uitziet. Erachter een grote tuin met een schitterend huis en aan beide kanten van de oprit staan diverse sportauto's geparkeerd. In de champagne business is zo te zien goed geld te verdienen. Wat verder zien we een boulangerie waar we gevuld stokbrood kunnen kopen en cola + orangine. Bij de Marie (stadhuis/burgemeester) gaan we naar binnen om ons brood op te eten.  In een halletje staan wat klapstoeltjes. Dat kan hier dus gewoon.... Na deze lunch gaan we weer op pad voor de laatste 6,5 km. We moeten door het bos, Les Faux de Verzy (een verzameling van ruim 700 beuken met een merkwaardige genetische afwijking; de stammen van de beuken zijn knoestig en vaak gedraaid en de takken krommen naar  beneden in plaats van omhoog. 
Maar er is geen aanduiding te zien dus hoe verder?? Het routeboekje is erg onduidelijk.  We zien een groep kinderen met een begeleider en vragen het aan hem. We weten niet dat we een verkeerde kant op worden gestuurd maar daar komen we al snel achter. Vervolgens proberen we de andere wegen die we zien en gebruiken daarvoor het kompas van Jan en de tracks die J heeft gedownload. In dit bos is het lastig om de gps te gebruiken dus lopen we op het kompas. Het is steeds fout en dan gaat het nog regenen ook. We vragen het aan diverse bezoekers van dit bijzondere bos maar niemand weet het. We nemen de gok en kiezen een pad waarvan we vermoeden dat het het juiste is. Dit loopt niet fijn hoor. Het betonnen pad loopt goed en uiteindelijk zien we een bordje waarop Trepail  3 km staat. Gelukkig we gaan goed. Maar al snel krijgen we een ander pad,  geen pad dus maar drassige modder. We moeten nu goed kijken waar we onze voeten zetten want een foute stap betekent tot je enkels in de modder. Uitputtend gewoon. Opeens hoort J in dit dichte bos links van hem stemmen en denkt hij daken te zien. Hij heeft gelijk en ongeveer 10 minuten later zien we het dorp. We lopen naar links en via een helling met steenslag komen we in het dorp. Nu nog even zoeken waar ons logeeradres is. We vragen het aan een paar kinderen en ze wijzen ons de weg. We worden zeer hartelijk welkom geheten bij Jacqueminet Degueldre. Het schijnt al veel vaker te zijn gebeurd dat pelgrims verdwalen in dit bos. Dit gaat ze melden bij de burgemeester. Uiteindelijk hebben we ruim 4 km extra gelopen.