Van de Champagne naar de Mosterd

Dag 2: 14 mei  van Trepail naar Chalons-en-Champagne 26 km (totaal 55 km)

Na het ontbijt nemen we afscheid van Jacqueminet en lopen naar de boulangerie om een stokbrood, croissants, chocobroodjes en cola te kopen. Onderweg zijn er weinig mogelijkheden hiervoor. We verlaten Trepail en lopen langs de laatste wijnvelden van de Champagnestreek waar we nog een bord zien van het bekende champagnemerk Mumm.  Bij ieder wijnveld staat een rozenstruik. Dit is een ziekteverklikker. Als de roos ziek wordt, wordt de wijnboer hierdoor gewaarschuwd want de roos zal eerder ziek worden dan de druif.
We lopen via  Ambonnay naar Conde-sur-Marne. Hier eten we een deel van ons brood op met de worst die we hebben gelegen van de knecht van Jacqueminet. We vervolgen onze weg naar het kanaal dat we 16 km lang moeten volgen. Eerst lopen we nog de verkeerde kant op maar worden gelukkig gewaarschuwd door een paar mannen die er aan het werk zijn. Tijdens een rust bij een brug hebben we nog wat aanspraak van 2 Fransen die aan het fietsen zijn. Weer verder worden we al snel ingehaald door een heftige regen/hagelbui. Snel aan de kant om de regenhoezen over de rugzakken te doen maar we zijn er te laat mee. Ze zijn al behoorlijk nat geworden. Enfin, dat droogt wel weer. Deze route is voor deze 2e dag ook te lang en saai. We zien achter ons weer een bui aankomen en lopen stevig door want een viaduct van de A 26 biedt beschutting. Pfff net gehaald. Het gaat nu flink tekeer met harde regen, bliksem en donderslagen. Na een minuut of 20 besluiten we onze regenbroekenl aan te doen om verder te gaan. Deze pauze kwam weliswaar op het goede moment maar mag niet te lang duren. Als we zover zijn is het bijna gestopt met regenen. We hebben nog 5 km voor de boeg. Doodmoe bereiken we Chalons-en-Champagne. Eerst passeren we het industriegebied dat hier langs het kanaal ligt voordat we de stad bereiken. Joggers en fietsers komen ons tegemoet. Het is al 17.00 uur geweest. Opeens hevige schrik. Een vrouwelijke jogger met hond, die niet kort genoeg aan de lijn zit, begint naast ons te blaffen. J loopt iets voor H die door vermoeidheid naar de grond kijkt en geen hond heeft gezien. Het beest schrikt waarschijnlijk van de stokken waarmee H loopt en valt aan. Hap zegt ie in het been van H. Weliswaar heeft ie alleen de regenbroek te pakken maar daar zit nu dus een scheur in. Madame "merkt" niets? en  rent door. Het gebeurde in een fractie van een seconde. Dan denk je: had ik maar.... balen dus. Het is 17.30 uur. We lopen de stad in en hopen Jan tegen te komen. Zijn tempo ligt aanzienlijk hoger dan dat van ons maar hij is wel al 2 weken op weg. Dat scheelt. Bij de kathedraal zien we hem.  Hij is hier al een uur en heeft geprobeerd onderdak te regelen voor ons drieën. Alles vol behalve bij de jeugdherberg. We gaan er naar toe en hebben geluk. Nog 1 kamer voor 3 personen, 1 stapelbed en een 1 persoonsbed. Na het douchen de stad in om iets te eten (niet mogelijk in de jeugdherberg). 1 restaurant gevonden maar na een kwartier wachten op het bestelde drankje (er komt een andere ober vragen wat we willen drinken na dat kwartier) gaan we weg. We eten een kebab met frites (veel te veel) met voor H een orangina en de mannen een biertje. Hierna terug naar de herberg om te gaan slapen. Om 22.15 uur liggen we in bed.  Er logeren hier ook tieners (in de overige kamers) die het nodig vinden om precies voor onze deur te gaan staan argumenteren op luide toon. Na een paar maal bijna in slaap te zijn is H het beu. Ze ziet dat het 23.15 uur is en gaat naar de deur.  Ze roept of het wat rustiger kan in haar beste Duits want ze had de jongelui Duits horen praten. Eentje zegt "entschuldigung" en na een moment wordt het gelukkig rustig. Je snapt niet waar de begeleiding is van deze groep maar ja. Zo en nu maar proberen te gaan slapen na deze vermoeiende dag.