De dood in de ogen...

Dag 70: 21 juli van Sutri naar Campagnano 20 km (totaal 1211 km)

Vanmorgen ziet het er dreigend uit. Terwijl we zitten te ontbijten in de hostel begint het al te regenen. Regenhoezen om de rugzakken en we zijn weer op weg. Zolang het niet hard regent trekken we dus nog niet onze jassen aan want dat is veel te warm. Maar we zijn het dorp nog niet uit of het begint te hozen. Onder een boom gaan de jassen dus aan. Het is om kapot te gaan. Gelukkig van korte duur want het stopt met regenen. De lucht blijft er wel dreigend uitzien maar de temperatuur is prima door de bewolking. In Monterosi (na 9 km) nemen we een rustpauze. Het terras waar we zitten ligt aan de hoofdstraat en hier mag niet worden geparkeerd. De plaatselijke politie heeft het dus erg druk en deelt de ene na de andere bon uit. We zien het allemaal aan, zo ook de reacties van de autobezitters. Ze gaan in discussie met de agent tot en met bon verscheuren en op de grond gooien. Enfin we gaan verder, de zon doet ook weer mee. Ons pad van vandaag gaat nu voor een  deel langs de drukke Via Cassia. We lopen nu op een parallelweg waar het verkeer ons alleen maar tegemoet komt. In de verte horen we het nu rommelen en de lucht ziet er weer dreigend uit, een nieuwe bui krijgen we over ons heen. Ondertussen lopen we op een graspad naast de weg en we proberen onder een boom te schuilen. Als het minder hard regent lopen we snel door naar een volgende schuilplaats. En zo gaat het verder. Terug op de weg zien we een bar en gaan hier maar gauw naar binnen. 2 stoelen staan er die vrij zijn. Hier proeft J voor het eerst een Italiaanse lekkernij. Het is een soort gefrituurde bal waarin rijst zit met tomaat en mozzarella. Het smaakt erg goed. Na deze rust, de zon is ook weer terug), lopen we verder langs de Via Cassia. Voor ons naar links draaiend  ligt een oprit voor auto's. Die zien ons dus niet. Erg gevaarlijk. Met grote snelheid nemen de auto's deze oprit. Als we bij de bocht komen komt er net een auto in volle vaart de bocht om, erg krap de bocht nemend schept hij bijna J die al in de berm loopt. De automobilist schrikt enorm en geeft een ruk aan zijn stuur. J is zich uiteraard ook rot geschrokken. Gelukkig verlaten we nu het drukke gedeelte en zijn bijna in Campagnano. Daar aangekomen zoeken we het Oratorio San Giovanni Battista. We worden verwezen naar de bar die er schuin tegenover ligt. De eigenaar belt naar Don Tanturli die even later arriveert. Het gebouw waar we kunnen overnachten wordt momenteel gerenoveerd. We kunnen boven slapen op een matras op de grond. Ja ja van het ene uiterste in het andere. Dat is het pelgrimsleven. s'Morgens weet je nog niet hoe je slaapplaats s'avonds eruitziet. Als er maar een plek is voor ons maakt het ook niet uit. In de bar kunnen we een pelgrimsmenu komen eten voor € 9,-. We vinden het prima, hoeven we ook niet meer op zoek te gaan naar een restaurant. Wel jammer is het dat het niet al te best is.voor dit bedrag hebben we al eens veel beter gegeten.  Het voorgerecht, de pasta gaat nog wel maar de kotelet is veel te vet en te zout, zo ook de sla die erbij zit, veel te zout.  We gaan slapen, morgen weer een nieuwe dag.